Tyfoon 12okt19
12 oktober 2019 - Kyōto-shi, Japan
9:00 Het heeft de hele nacht geregend en ik heb niet zo best geslapen door de berichten over de tyfoon. Wat moet ik doen? Kan ik vertrekken? Rijden de treinen? Ik probeer er achter te komen via internet. Ik voel me niet gerust. Dan mailt Susan me dat ik een dag langer kan blijven.
10:30 Omdat ik eigenlijk vanochtend zou vertrekken, heb ik niks meer te eten. Kan ik naar de winkel? Het plenst behoorlijk, maar het waait niet hard. Maar zo’n tyfoon heeft een enorme snelheid, kan die er ineens zijn? Geen idee. Dan zie ik een paar mensen op straat lopen en waag het er ook op. Extra warm vest aan, regencape eroverheen, paraplu en hup! Maar dan blijkt het buiten nog steeds heel warm! Gekke ervaring. Mijn plu hield het maar net in de enorme windvlagen. Maar missie geslaagd: verwen-dingen gekocht voor bij de koffie, vers fruit en iets te eten voor vanavond. Goed gedaan, dacht ik. Later lees ik het advies van de overheid om eten en water voor een paar dagen in te slaan, zaklamp, kaarsen en lucifers... Voelde me erg dom. Ook moet je je bad laten vollopen met een voorraad water. Dat heb ik toen maar gauw gedaan.
12:00 De wind trekt aan en het regent pijpenstelen. Er klappert van alles, maar omdat ik de geluiden hier niet ken, weet ik niet wat er aan de hand is. Is het hier? Of bij de buren? De schuifdeur in de keuken hangt er half bij en klappert heel hard. Die gaat zo stuk. Ik probeer hem dicht te klemmen met tissues en barricadeer ‘m met de tuinstoelen. Het zijn hier van die gammele huisjes... Omdat de daken ver oversteken, kan ik aan de straatkant een raam open laten en in de gaten houden hoe het buiten is. Zo voel ik me minder geïsoleerd. Warme wind waait door mijn huisje.
12:30 De wind loeit nu door de straat en dwars door het huisje. Overal in de straat hoor ik dingen klapperen, schuiven of omvallen. Ik schrik er steeds van. De hele tijd hoor je sirenes. Het advies is om alles naar binnen te haken, maar iedereen heeft alles laten staan, fietsen, bloempotten, golfplaten, emmers. Ik zie dat als een goed teken, want japanners zijn best volgzaam aan het gezag. Een overbuurman opent zijn voordeur op een kiertje en controleert zijn stoepje. Dan gaat het deurtje weer behoedzaam dicht.
14:30 Het lijkt minder te worden. Een overbuurvrouw komt naar buiten en inspecteert haar plantjes. Ze begint water van de straat te vegen. Alweer een goed teken. Om niet steeds op alles te letten en niet honderd keer de weerberichten te checken, ga ik in de zen-modus een tekening maken van het mooie kastje op mijn slaapkamer met de tekenspullen die ik bij mijn afscheid heb gekregen van mijn team.
Om 16:30 wordt het ineens donker en is er vreemd roodachtig licht. Hoog in de lucht jagen de wolken voorbij, maar hier op straat waait het niet hard meer. Mijn overbuurjongen pakt zijn fiets en gaat ervandoor. Het ergste lijkt hier voorbij.
Ik had een paar dagen geleden zin in eten met een ander smaakje dan japans en kocht Italiaanse pasta in zo’n zak die je alleen maar hoeft op te warmen. Smakelijk plaatje op de voorkant. Zin in. Echt jammer dat er alleen de saus in zat... Omdat ik echt niet wist wat er vandaag met die tyfoon zou gebeuren, heb ik vanmorgen maar weer een kant&klaarmaaltijd gekocht. Met de camerafunctie van google translate probeerde ik nu de tekst op de verpakking te vertalen. Maar wat daar uitkomt! Ik eet vanavond: ‘Wierook intense miso. Zoveel als sneeuwt, romige ryomi. Noodle zee, lucky noodle’. En ook: ‘Jammer kleverige noedels’ . Dus dat wordt weer smullen.
En zo kwam alles toch weer goed.
Gelukkig niet heftig geweest bij jou.
Ja dat is wel eens wat anders dan het Sinterklaas liedje.
Mooie tekening hoor. Leuk dat je daarvoor tijd hebt.
Hoop voor je dat je nog meer lekker eten kunt ontdekken.
Leuk verhaal om iedere keer te lezen.
Maar dat huisje zou ik wel eens willen huren. Het klinkt zo Japans.
En dan zou ik ook die Edo-wandeling willen maken.
groetjes van Bouwine.
Gelukkig woei die typhoon niet over Kyoto.
Ben heel benieuwd waar je nu weer terecht komt.
Veel plezier en still going strong!