herfst, eyeliner, Tokyo 19-29nov2019
29 november 2019 - Tokyo, Japan
Het weer speelt een grote rol in Japan. Natuurlijk vanwege de natuurrampen die er veel voorkomen. Het is een belangrijk item tijdens het nieuws. Japanners die ik erover sprak, zijn hoogstverbaasd wij in Nederland geen tyfoons en nauwelijks aardbevingen hebben. Misschien wel als tegenhanger van de rampen, genieten ze uitbundig van lente en herfst. ’Maar hoe zit het dan met Nederland’, willen ze weten, ’dat ligt toch onder de zeespiegel?’ Ik noem dan onze dijken en duinen en molens. En maak een beweging alsof ik emmers water over een schutting gooi. Het overtuigt niet helemaal. Volgende keer dit verhaal beter voorbereiden.
Tokyo heb ik tot het laatst bewaard. De laatste 10 dagen van mijn Japan-avontuur woon ik in een appartement in Kichijoji, een leuke wijk in het oosten van Tokyo. En ik krijg daar gezelschap van mijn vriendinnen Angela en Els. Wat een bijzondere afsluiting van mijn reis! Elke dag gaan we op pad in een ander deel van de reusachtige metropool.
Tot nu toe zag ik weinig moderne kunst. De musea tonen vooral kunst uit voorbije periodes: houtsnedes, zijdeschilderingen en veel samurai-spullen. In Tokyo wil ik dat inhalen. Te beginnen met teamLab Borderless, een uitbundig feest van video-projecties. Museum 21_21 Design Sight was ook de moeite waard. Maar verder haalt de hedendaagse kunst het lang niet bij wat er in het westen wordt gemaakt.
Tokyo imponeert daarentegen door zijn schaal. De stad is onvoorstelbaar uitgestrekt, de gebouwen zijn immens groot en hoog. In de enorme Mori Building, is een museum - op de 52e verdieping. Onder stations en warenhuizen zijn soms wel 3 verdiepingen aan winkels en warenhuizen, hele werelden onder de grond. Je zit zo’n anderhalf uur in de trein en metro om aan de andere kant van de stad te komen. Iedereen kent wel de beelden van de enorme mensenmassa’s op straat. En zo is het ook, overal en de hele dag en avond door. En alles loopt gesmeerd.
Zo’n 50 jaar geleden was mijn vader voor zijn werk in Japan en nam een eyeliner van het exotische merk Shiseido voor mij mee. Die vormde een glanzend, plastic laagje op mijn oogleden, dat ik ‘s avonds als een vliesje vanaf kon trekken. Niemand had zoiets! Ik schilderde dikke strepen boven mijn ogen. Denk Twiggy. Dus ja, toen ik in de chique wijk Ginza de grote winkels van Shiseido zag, moest ik wel naar binnen. Maar een eyeliner die je er in 1 beweging kunt afhalen, die hebben ze niet meer.
De Yurikamome-metro is een lijn zonder conducteur die bovengronds door het havengebied van Tokyo rijdt. Ik vond Tokyo al ontzaglijk groot, nadat ik de drukke wijken Shibuya en Shinjuku gezien had, maar dit slaat alles. Wolkenkrabbers kilometer na kilometer, bedrijven, kantoren, woontorens, stations en winkelcentra waar je in verdwaald. Wegen, soms in 4 lagen boven en onder elkaar, bruggen en viaducten. Plus alles wat er onder de grond zit. En overal mensen, veel mensen, 36 miljoen. Ik vind het eigenlijk niet te bevatten dat dit kan bestaan.
Dit is mijn laatste blog, mijn reis zit erop. Ik vertrok op 5 augustus, heb 1 maand door Rusland getrokken en 3 maanden door Japan. Morgen vlieg ik terug met een hoofd vol verhalen en een hart vol ervaringen. Mijn belangrijkste conclusie: hoe meer je ziet, hoe minder je weet.
En wát zal het fijn zijn om weer thuis te zijn!
Het was bijzonder om zo'n reis met je mee te mogen beleven. Wat een geweldige ervaring moet het zijn, waar je nog lang op kunt teren! Ik heb van je blogs genoten. En die eyeliner had ik ook. Het was even oefenen, maar het stond erg mooi, toen ;-)
Een hele goeie terugreis en een behouden thuiskomst gewenst. We spreken elkaar! Liefs, Els
Ik vond het speciaal om via de blog met je mee te reizen.
Goeie reis terug!
Tot een volgend contact!
Liefs van Flore
Goede reis terug en dank voor je mooie verhalen!
Mooi weer je verslag te lezen. In gedachten reis ik met je mee en probeer te zien hoe jij alles ziet. Bijvoorbeeld: "Wat is kunst?". Duchamps was de eerste die deze vraag stelde. Jij zegt in Tokyo in je laatste reisverslag: "Maar verder haalt de hedendaagse kunst (C.V. : in Japan) het lang niet bij wat er in het Westen wordt gemaakt". Ik denk daar anders over. En nu vrijdag 18.00uur en nog 24uur??? te gaan en je staat weer op Nederlandse bodem. Ik kijk er naar uit je weer te ontmoeten.
Liefs Constance
Wat een bijzondere kans om zo met je mee te reizen : verassende verhalen en indrukken en sfeervolle mooie beelden.
Een goede terugreis en een fijne thuiskomst!
En ik kijk uit naar een weerzien, Miriam
Wat zal ik je verhalen, foto's en ervaringen missen. Je wilt niet weten hoe leuk het was elke keer weer jouw mooie en interessante ervaringen te mogen lezen. Ik heb er enorm van genoten. Het kan niet anders dan dat je hier met een súpergoed gevoel en trots op terugkijkt. Weer welkom thuis en tot binnenkort. Goeie reis terug, kus.
je avontuur in Rusland en Japan !!!