Kyōto, de parel van Japan 5-11 okt
11 oktober 2019 - Kioto, Japan
In Japan hebben straten geen namen. Dus hoe vind je iemands huis? Het is net als met stokjes eten: ingewikkeld. Een stad is onderverdeeld in wijken en subwijken en misschien nog sub-subwijken als het een grote stad is zoals Kyōto. Ik moest op zoek naar 11-34 Yasui Tatsumichō, Uzamasa, Ukyō-ku, Kyōto-shi, Kyōto-fu. ‘Als je de Kyōto Yasui Kindergarten kunt vinden’, schreef Susan, ‘ben je in de buurt. En er is ook een bordje bij de deur met Charming Kyōto Machiya. Please look for this sign’. Niet helemaal gerust vertrok ik naar Kyōto. Met internet vond ik inderdaad de weg naar de kleuterschool. Maar toen. Ik was in een oude wijk met een wirwar aan hele smalle kronkelige straatjes. Op goed geluk op zoek. De wielen van mijn koffer maakten een irritant lawaai. Iedereen keek naar me, maar niemand kende Charming Kyōto Machiya. Ik had al gauw geen idee meer waar ik was. En toen ineens stond Susan voor mijn neus, ze hoorde me komen aanrollen!
Susan is Amerikaanse en een vrouw met een missie. Haar Japan Cat Network ontfermt zich over zwerfkatten en andere dieren. Dat doet ze met uitwisselingsstudenten, die wonen in haar Volunteerhouse. In diezelfde straat verhuurt ze ook een paar huizen aan toeristen. De opbrengst daarvan is voor haar kattennetwerk. En dan heeft ze dus nog de Charming Kyōto Machiya waar ik een weekje in mag. We lopen erheen, het is 2 straatjes verder. Ik had me voorbereid op een studentenhuis, maar ik krijg een heel huisje voor mezelf! Plus een fiets. En zo woon ik ineens midden tussen japanse gezinnen in een volksbuurtje. De oude huisjes met dunne wandjes en enkel glas, staan bijna aan de straatrand en de straatjes zijn niet breder dan 4 meter. Ik kan mijn overbuurman hier horen niesen. De machiya is in japanse stijl, met mooie papieren schuifdeuren en daarachter een veranda naar een kijktuintje. Alles is klein in dit huisje en in dit buurtje (zie filmpje). Gelukkig voor mij is er ook een hoog tafeltje én een echt bed. Dit is mijn uitvalsbasis voor een week Kyōto! Ik ben een geluksvogel!
Kyōto is een fietsstad. Soms, als die breed is, moet je op de stoep. Anders op de rijweg, waar soms wel, maar vaak geen fietsstrook is. Dan fiets je op de 20 cm asfalt aan de buitenkant van de witte streep. Het verkeer rijdt links, maar fietsers fietsen overal. Het is even wennen, maar omdat iedereen rustig rijdt, gaat het wel. Wat ik nog het spannendst vind, is mijn afhankelijkheid van mijn telefoon met navigatie en mijn powerbank. Die moeten het gewoon blijven doen, om ergens te komen én voor de weg terug naar huis. Fietsen door de wijken van de stad was erg leuk, maar ik ben natuurlijk ook high lights gaan bekijken. Vooral de imposante tempels en de verstilde parken vond ik fijne plekken.
Mailalert van het ministerie van BZ. Een zware tyfoon - Hagibis - wordt zaterdag verwacht. Is wel even schrikken. Ik zou juist die dag vertrekken uit Kyōto en verder reizen. BZ adviseert om binnen te blijven. Maar Susan zegt: wacht maar af tot morgenvroeg, alles kan nog veranderen. Als het nog rustig is, kun je het erop wagen. Nou, afwachten dan maar...
Mooi verhaal weer Monique. Je ratelende kofferwieltjes riepen geen gemopper op maar kwamen je te hulp. Grappig. En nu die tyfoon. In Tokio worden de ramen dichtgetimmerd. Hoop dat je gastvrouw de situatie goed inschat. Maar ook.....dit weer is zo Japans - zo las ik ooit in een aangrijpende roman- dus ook interessant om mee te maken voor een avonturier. Het ga je goed en lieve groet, Joke
Leuk, die video!
Hoop dat het vandaag meevalt voor je met de te verwachten orkaan Hagibis.
Ja leuk dat Patricia en jij dezelfde interesse hebben. Ben benieuwd naar je ervaringen met Aikido. Heeft dat een link met sjamanisme?